W pierwszej kolejności wskazać należy, że jeżeli obszar monitoringu obejmuje również inną posesję, czy to sąsiada czy sąsiedniej firmy, to w każdym z powyższych przypadków mamy do czynienia z ingerencją w prywatność osoby objętej obszarem monitoringu, a przez to możliwe jest zarejestrowanie przez urządzenie rejestrujące wizerunku sąsiada oraz innych osób przebywających na jego posesji lub wizerunek osób znajdujących się na terenie sąsiedniej firmy.

W Polsce zapadło już wiele orzeczeń sądowych z których wynika, że  niedopuszczalne i niezgodne z prawem jest filmowanie innych posesji przez kamery monitoringu. Przykładowo, Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 17 sierpnia 2016 r. wydanym w sprawie o sygn. akt: VI ACa 839/15 wskazał, że rejestracja obrazu sąsiedniej nieruchomości oraz jej właścicieli, prowadzona przez system monitoringu, stanowi naruszenie ich dóbr osobistych tj. prawa do wizerunku i prawa prywatności oraz zakazał pozwanemu rejestrowania za pomocą kamer, umieszczonych na budynku stanowiącym jego własność (domu)  obrazu budynku i posesji sąsiada (powoda), a także wizerunku powoda i innych osób przebywających w budynku stanowiącym własność powoda i na jego posesji oraz zasądził od pozwanego na rzecz powoda  kwotę pięć tysięcy złotych tytułem zadośćuczynienia, o czym pisaliśmy już w jednym z poprzednich artykułów.

Mając powyższe na uwadze, wskazać należy, że w sytuacji, gdy kamer monitoringu nie można ustawić w ten sposób, by swoim zasięgiem nie obejmowały sąsiednich posesji, dobrym rozwiązaniem będzie zastosowanie technik uniemożliwiających rozpoznanie osób przebywających na terenie sąsiednich posesji. Dodać w tym miejscu należy, że nie może być mowy o przetwarzaniu danych osobowych, a tym bardziej o naruszeniu dóbr osobistych w sytuacji, gdy nie jest możliwe zidentyfikowanie osób objętych monitoringiem, przebywających na sąsiednich posesjach.

Powszechnie obowiązujące przepisy prawa nie wprowadziły żadnych regulacji, które w sposób jasny i precyzyjny wskazywałyby na obligatoryjne stosowanie technik uniemożliwiających identyfikację osób objętych zasięgiem monitoringu.

Środki techniczne uniemożliwiające rozpoznanie osób zostały wskazane np. w art. 222 § 2 Kodeksu pracy oraz art. 108a ust. 3 ustawy Prawo oświatowe, jako przykładowe rozwiązania zapewniające ochronę godności oraz innych dóbr osobistych osób obserwowanych.

Podsumowując należy wskazać, że stosowanie technik uniemożliwiających rozpoznanie osób objętych monitoringiem jest rozwiązaniem rekomendowanym, w sytuacji gdy monitoring sięga swym zasięgiem na sąsiednią posesję. Umożliwia to skuteczną obronę przed ewentualnymi roszczeniami z tytułu naruszenia dóbr osobistych ze strony osób, które znalazły się w obszarze monitoringu, przebywając na sąsiednich posesjach. W sytuacji zastosowania technik maskujących, uniemożliwiających identyfikację osób objętych monitoringiem nie dochodzi do naruszenia ich dóbr osobistych, przede wszystkim wizerunku i prawa do prywatności. Pamiętać jednak należy, że to na właścicielu systemu monitoringu CCTV ciążył będzie obowiązek wykazania, że stosowane środki maskujące, nie prowadziły do przetwarzania danych osobowych, a tym samym nie dochodziło do naruszania prawa do prywatności , innych dóbr osobistych jednostki lub wymogów wynikających z RODO.

mec. Piotr Stankiewicz